ELİMDE YAZMAYIR KALEM

YAZMAYIR QƏLƏM

Bu axþam əlimdə yazmayýr qələm,
Bilmirəm haradan, nədən baþlayým.
Fýrlanýr beynimdə böyük bir aləm,
Fikrimi ha yana, hara tuþlayým.

Uçur xəyallarým uca göylərdə,
Aþýr fəzalarý təyyarələr tək.
Aðýlým, zehinim, düþüncələrdə,
Dolaþýr dünyaný səyyarələr tək.

Nədənsə əlimdə qələm dayanýb,
Görürəm dünyaný að kaðýz kimi.
Ýdrakým zamandan əvvəl oyanýb,
Sanmýram özümü mən yalqýz kimi.

Kim yazýr, nə yazýr? – Düþündükcə mən,
Ruhumun əzabý durmadan artýr.
Savadsýz deyiləm, bilirəm nədən,
Dünya bu duruma, məqama çatýr.

Hərdən xəyallarým kabusa dönür,
Hökm edən dünyaný devirmək üçün.
Harada zülmət var, oraya enir,
Əyrini düzünə çevirmək üçün.

Mənim əqidəmin fikir karvaný,
Bir sivri ox kimi sýyrýlýr qýndan.
Keçir məkanlarý, ötür zamaný,
Aqillər bir fayda götürsün ondan.

Qələmdə donubdur, mən də donmuþam,
Fikirlər, xəyallar çuðlayýr məni.
Bu dərdli dünyaný bir mən qanmýþam?
Dünyanýn özü də aðlayýr məni.

Öyrəndim dünyanýn fəlsəfəsini,
Fikirlər ayrýlýb, yollar ayrýlýb.
Diqqətlə dinlədim azan səsini,
Ondan da nə qədər qollar ayrýlýb.

Dünyaný yaradan bir Allah isə?
Bəs niyə bu qədər dinlər yaranýb?
Ýnsanlar bölünüb yaxþýya, pisə,
Mələklər, þeytanlar, cinlər yaranýb?

Ýdraka sýðmayýr qos-qoca dünya,
Bilinmir durumu, nə də gərdiþi.
Kim qavraya, kim anlaya, kim duya,
Əzəldən beləymiþ dünyanýn iþi.

Bir baxaq dünyanýn fəlsəfəsinə,
Ýnsan varlýðýný dərk edən andan.
Uymuþdur göylərdən gələn səsinə,
Min illər keçsədə yox fayda ondan.

Ýnsan düsüncəsi, insan zəkasý,
Yaratdý dünyanýn fəlsəfəsini.
Hər təlimin qoyuldu bir əsasý,
Onlar da gördülər vəzifəsini.

Fəlsəfə dinlərdən əvvəl yarandý,
Ançaq o, basqýdan xilas olmadý.
Fəlsəfə yenə də dinə baðlandý,
Bu dünya Adəmə, Nuha qalmadý.

Sosyal Medyada Paylaşın: