Aynı Yolun Yolcusu

Uzaklarda deðil ki herkesin içinde saklý
Özlemle bekleyen sevgili ne kadar da haklý

Ölmek için doðarýz, doðmak için ölürüz biz
Ol deyince olduranýz öl deyince öldüreniz

Hem aðlýyorum bu gece hem de gülüyorum
Dünya kurulalý beri neden hep ben ölüyorum?

Bir kainat yaratmýþsýn içinden çýkýlmýyor
Dünya güzel can tatlý inan ki býkýlmýyor

Senin varlýðýnla ben hemen yok oluyorum
Bir’in içinde nasýl böyle çok oluyorum

Elvedaya gerek yok doðduðum gün gibi giderim
Vuslat derler adýna sona geldi kederim

Minicik bir ýþýðým sana doðru koþuyorum
Büyük bir özlemle þakýyýp coþuyorum

Ben sen diye ayýrdým bilmem ki niye
Bu sefer o gelsin söyleyin sevgiliye

Sen beni hep böyle þekilden þekle sokuyorsun
Ben yazmadan da içimdekini okuyorsun

Neden insan hep yalnýz niye doðduk ki biz
Madem ölüm varsa biz nasýl sevgiliyiz?

Benim terazim zaten çoktandýr çalýþmýyor
Ne söylesem gönlüme zorla alýþmýyor

Her þeyin bir sonu var sen bana sonsuzluk deme
Sonsuzluðu anlayacak akýl yok ki bende

Ben hayatýmýn hüznünü yaþadýðým gecelerde
Yalnýzlýðý okudum satýrlarda hecelerde

Biliyorum hepimiz ayný hamurdanýz
Birazcýk gözyaþý biraz da çamurdanýz

Ýnsan hep böyle yaralý gezermiþ meðer
Ýçindeki yangýn söyle ne zaman söner?

Özlüyorum bir zaman gözüm onlarý arýyor
Baktýkça göklere ayaklarým topraðý yarýyor

Ben zamaný bilmem ki ölümü de hiç tatmadým
Böyle uzun uykuya emin ol hiç yatmadým

Bir de baktým ki usul usul almýþým yol
Ortada ne el kalmýþ ne de bir kol

Bir köþeye oturup geleni geçeni izleyecektim
Soranlara hayatýn sýrlarýný söyleyecektim

Görüyorsun ya, ben de ayný yolun yolcusu oldum
Ben hayatýn benim için farklý olacaðýný sanýyordum

Seyit Burhanettin AKBAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: