SES/SİZ/ ÇIĞ/LIK.

Yürek membasý çaðlar, özümden
Göz pýnarlarým; dere yataðý,

Sessiz bir çýðlýk kopar,
Yüreðimin en derininden
Akseder yankýlanýr vadide sesim,
Bin basýnç ile geriye döner,


Çýnlatýr kulaðýmýn zarýný yýrtarcasýna
Kulak çekiçlerim örse vurur.


Beynimde düþünceler doruk yaparken,
Gâh daðlarýn zirvesinde,
Gâh vadinin en derin dibinde,
Duygularýmý beledim dere yataðýnda,
Kundakladým buz gibi suyla,
Ninnilerle uyutup býraktým
Akan suyun koynuna..


Duygular akýp giderken suyla,
Ardýndan bakarým / umarsýzca,
Desem de, desem de, inanma.
Benliðimi götürmüþtür aslýnda.


Sevgisizlik denizinde yüzerken yürek,
Alýþmaya çalýþýr yalnýzlýðýna,
Kendi silüetiyle konuþur aynalarda.
Yýldýzlarla dertleþir ay ýþýðýnda.


Yürek yemin etmiþ bir defa,
Ölse de kahrýndan;
Gitmeyecek bir daha,
Sevgi, ardýndan.

emine Erdem/ hazan gülü
O4/O7/11=BURSA


Sosyal Medyada Paylaşın: