Bir varmýþ, Bir yokmuþ Buraya kadarmýþ Her þeyin bir baþý bir de sonu varmýþ Bu hayatta Her þeyin bir kendisi Bir de karþýlýðý varmýþ... Sonra bir gün Bir adam gündüzü görmüþ Sonra gündüzün karanlýðýný görmüþ Orada aydýnlatamadýðý kendisi Ve karanlýklar içindeki Ama bembeyaz görünen, Bir baþkasý varmýþ
Bir varmýþ Bir yokmuþ, Bir adam varmýþ, Kendisinin yalnýz olduðunu sanýrmýþ Her yer çok soðuk ve karanlýkmýþ Vicdan azabý renginde bir kuþ Onun hep baþýnýn üzerinde dolanýrmýþ Sonra demiþ bu kasvetli kuþ yüzünden bile Yalnýz olmayabilirim, Sonra kuþ onu fark ettiðini anlayýp ona bakmýþ Sonra adam Fark etmiþ ki Hiç de yalnýz deðilmiþ..
Bir varmýþ, Bir yokmuþ, Aslýnda benlikler yalnýz deðilmiþ Her benliðin bir çifti varmýþ Ve o çift çok çetin bir benzermiþ... O kadar benzermiþ ki.. Tek olan, Onun, Kendisi olduðunu, Sanýrmýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
alierbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.