Sen, bana her þey iken Sen, Meryem’in dua saflýðýnda özlemi kundakladýn Sen,umudum. Gözyaþým, tutunduðu kilisede zargoþtluða giyinirken Son dua bir papazýn günah çýkarmasýnda kaldý. Ben ’ben’ deðilim can özüm.
Noktasý çoktan konulmuþ bir cümledeydi, hayat Bir kuþun son kanat çýrpýþlarýnda kaldý,bir solukluk nefesi Kefenledi yüreðini, Kapattý, hicranýn veresiye defterini. Özlem hesabý tarih sayfalarýnda sonunu hazýrlanýrken Nice vakit suskunluða çalan lâl kýzýlý dudaklarýn(m). Ýçi temizlenen bir namlu, Doldurup aðzýný, Azrail’in nefesiyle yaðlanmýþ,temizlemiþ zaman Yüreðim(n)le baþbaþayým. Dipsizliklerdeyim. Usulca pimini çekiyorum el bombasýný Savaþýný galip bin âþýk Ýspatlayamadý kendi ’kendine’ Tüketmekte yavaþ yavaþ. Elimi deðdiði her yer yenik düþmüþken Kurudu,alyuvarlarým çizik,kesiklerde
Kalemimin eðildiði her harf Susuzluðuma sustu Her bir satýr ölmeyi tercih ederken beyaz duvaklý da Eli kanlý bir katile bürünüyor yüreðim, Ruhum. Zanlý hükmünü giymiþ bir beden Ýlk önce Yusuf cemaline sýçramýþ ecelin sessizliði Yüklendi, sesine sinsice Sonra Buz daðýnda ölüm ýslýðý çalan Ýsa nefesin Yüreðime ansýz düþtü Her þeyimi tükettiðin anda Eritti kaburgalarýn arasýnda özlem yanýklarýný Dudak kenarlarýnda ikametgah eden duam(n) Çorak coðrafyada kalmýþ,kurumuþ bir dal
Vakit akþam Zaman usta bir terzilikle dikti göðe karanlýðý Hüzne pay biçerken âþýklar Kent iyice dar geliyor, Ýçimde Haydarpaþa yangýnlarý Þehr-i Ýstanbul’un kuru topraðý kalmadý. Mavi gök, Mavi deniz, Her þey maviyken Yüreðim kül renginde Maviliðinin eteklerinde Bu gök, Bu deniz dar gelirken sensizliðin sessizliðinde infazým gerçekleþiyor Zeytin gözlere ecel karasý perde örtülürken Ýçim(n)deki hüzün, baðlama telinde derin bir türküyü iþgal ediyor Mevzide kaybettiðim senli cümlelerim Ve Satýr aralarýnda kalan boþlukta hiçlik sancýsý yankýlanýyor Bir Temmuz sýcaðý yakarken yüzümü Nisan bereketiyle düþ topraðýma cancaðýzým Bir kelebek kanadýnda asalý kaldý vuslat. Tek sen ol yaný baþýmda can sýzým Eminönü sahilinde bir kum gibi ezerken beni Azrail Bendeki benle uðraþýrken ben çoktan sana göç etmiþtim cancaðýzým. Marmara gözümün alabildiði kadar koca bir deniz , Tuzu yol alýyor irin toplamýþ yüreðin(m)e. Önüm, arkam, Saðým, solum siyaha ait Gözlerin bana ýþýk Kalemle çizilen bir robot resminde kaldý gecenin sessizliði Ecel tohumlarý yeþeriyor yüreðim(n)de cancaðýzým...........
gordion 04/07/2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
gordion Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.