Noksansız Bir Noktasızlıkta

Noksansýz Bir Noktasýzlýkta

sözcüklerime gündeþ olmadan taþýndýn
kendi içindeki kendinden baþkasýna
seslerimiz ayrý semtlerin sessizliði
þimdi ne desen kýr kokusundan ayrý
þimdi ne desem polen tozu bulutu
sen kendinle ben seninle sarhoþum
boþa gidiyor ay ýþýðý yollarýn inadýyla...

umursamayan temmuz öðlenleri kadar tembel
umutsuzluðumun tenime düþürdüðü okul heyecaný
son yýllarýmý bilmeyeceksin
yapraklarýmýn topraða düþüþündeki tadý
suyun ateþime doyuþunu
uçurtmalar izleyeceðim oysa ben
gerçekten sen
sensizlik misin...

aþtýðým rüyalarýn ardýndaki somun sýcaðýsýn
bir kentin en geniþ en aydýnlýk en güzel meydaný gibi yüzün
akþama doðru çizgileriyle kalabalýðýna sýðýnýyorum
bakýþlarýn örtmüyor üzerini eksik çocukluðumun
büyüdükçe üþüyor sensiz yaným...

ve dünya
sensizliðimin can sýkýcý oyuncaðý
sense hayatla paylaþmadýðým son noktamsýn
sonsuzlukla ortak noktam
noksansýz bir noktasýzlýkta
ikiye bir hep kaybettiðimsin
sensizlik ve sonsuzluk
ben
.








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: