İntihar Mektupları / V

V - ) Kuþku


- Belki kente gün doðar belki boynum vurulur
Belki en son sur düþer, gönlüm þehriyar olur -



Þimdi kim anlayacak neresindeyim anýn
Kim bilecek takvimin hangi yapraðýnda güz.
Kim bilecek yelkovan neresinde zamanýn
Akrebin peþi sýra yürürken gece gündüz.

Sahi kim anlayacak nereye baktýðýmý
Neyimi görecekler hayatýn balkonundan?
Hangi çölden yol alýp nereye aktýðýmý
Okumak mümkün müdür bir romanýn sonundan?

Kimse bilmez, içimde hangi yangýnýn külü
Yetim kalmýþ bir çocuk gibi savrulup durur.
Kimse bilmez, çoktandýr hangi baðýn bülbülü
Islak kirpiklerimde aþkla kavrulup durur.

Kimse bilmez, kýrýlýr baktýðým her bir resim
Hüznümü anlatýrým, hýçkýrýr boþ þiþeler.
Karanlýk bir sokaða yoldaþ olur adresim
Kokumu hissettikçe yas tutar fahiþeler.

Bir balýkçý teknesi yaðmurlarý toplayýp
Denizi gözlerime emanet edip gider.
Say ki kalemim kýrýk, say ki özneler kayýp
Say ki “Süreya” kalkar ardýndan “Edip” gider.

Çünkü “hep terk edilmiþ” çünkü “alýþmýþ” denir
Çünkü her gün bir baþka adresi bulur ahým.
Çünkü “hep ayný yerden aþký çalýþmýþ” denir
Çünkü tüm sevabýma bedel olur günahým.

Çünkü ilk gençliðimi yeni uyutmuþ gibi
Çýrpýnýr yüreðimde gözleri kör bir kumru.
Çünkü haram bir lokma çiðneyip yutmuþ gibi
Takýlýr boðazýma hasret denilen yumru.

Çünkü gözü kör kýlan bir aþkýn sahilinden
Ellerini semaya açýp anarlar beni.
Vuslatýn haricinden, hasretin dâhilinden
Bir kemanýn telinden kaçýp anarlar beni.

Belki ardýmdan gülen tüm dostlarýma inat
Kapanmamýþ gözlerim beslemeli sabahý.
Belki yepyeni bir gün bekliyorken kâinat
Simsiyah bir intihar süslemeli sabahý.

Sahi kim anlar beni “kim nereye gitti” der
Kim ardýndan gözyaþý döker bir meczup için?
Kim attýðým adýmý sessizce takip eder
Adresi bilinmeyen pulsuz bir mektup için?

Sahi kim anlar beni ben bile anlamazken
Attýðým tüm adýmlar izlenirken sessizce.
Son günahým gölgeme kýldýðým tek namazken
Ve kimliðim cebimde gizlenirken sessizce.




o3.o7.2o11

Beylikdüzü

Sosyal Medyada Paylaşın: