Ýnsan hep gece mi acý çeker? Yoksa gecenin bana kurduðu bir tuzak mý bu?
Neden siyahtýr gece? Siyahý sevdiðin için mi? Yoksa burada olmayýþýnýn býraktýðý gölge midir sadece?
Peki, karanlýk gerçekten var mýdýr? Yoksa ýþýðýn her þeyi terk ediþinden dolayý mýdýr bu gözdeki körlük?
Sadece ben miyim karanlýkta olan? Görebilir misin beni oradan? Çünkü, ben seni göremiyorum..
Bir insan karanlýktan, ýþýkta olaný görebiliyorsa þayet, neden seni göremiyorum? Bu körlükle, sensiz ve sessiz daha fazla yaþayamýyorum.. Bir an önce ölmeliyim.. Eðer mahkumsa bu beden karanlýða, karanlýðýn aslýna gitmeliyim..
// Anýl Müçeoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
anilmuceoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.