Haber Gelmeyince

Çatlamýþ topraklar gibidir beklemek
Gözler ufka dayanýr dualarýn ucunda
Bir sen denir, bir ben denir bazen haber gelmeyince
Lakin bir yürek yalnýzlýðý yaþar
Baþka bir yüreðin avucunda

Yelkenler açýlýr enginlere, rüzgâr beklenir bir nefeslik
’Gel!’ dense þiþecek tümü
Kaç yýl geçti aradan bilinmez
Bazen dün gibi bazen bir asýr
Aynalar tekrar görür güldüðünü

Iþýktan korkar bütün gölgeler
Ve geceden kaçar aydýnlýk
Dudaklar küskünse ’Gel!’ ‘ e
Omuzlar çöker
Ayaklar takýlýr hasret denen engele

Beklemek uzak olanýn yaklaþmasýdýr
Heyecanýdýr arzunun sýmsýcak
Rüyalar yetmez olmuþtur teselliye
Hülyalar bazen üzgün, bazen kýzgýn, bazen yorgun dikilir gözlere
Kader, nasip diyerek boyun bükersin en muhtaç olduðun zamanda sevgiliye

Ve gün bir türlü gelmek bilmez
Hayaletler dolanýr beynin her kývrýmýnda
’Ya!’ ‘ lar gelir, ’Ya!’ ‘lar gider
Sessizliðin çýðlýklarý bürür dört yaný
Yine beklemek kalýr her kývrýmýn ucunda

Ölümün öteki yüzüdür beklemek
Haber gelmeyince

Sosyal Medyada Paylaşın: