Vakit gece... Þiddetli bir perþembe yaðmuru vuruyor pencereme. Kalkýyorum yattýðým yerden gerine gerine. Pencereye bakan sedirin üzerine oturup sýcak salebimi yudumluyorum. Birden bir ses geliyor. Gök gürültüsü desen deðil;böðürme sesigibi bir þey... Etrafýma bakýyorum korkulu gözlerle. Sonra gülerek baþýmý iki yana sallýyorum. Babamýn horlama sesiymiþ meðer...:) Ben duvara bakýyorum,duvar bana. Nasýl devam ettireceðim bu þiiri diye düþünüyorum. Beynim týkanýyor,bulamýyorum. Sanki beynimin kelimelere giden yolu bugün kapalý. Çýldýracaðým ya Rabbi! "Eeeehhhhhh"diyorum sonra, "YAZMIYORUM L...N!:)" Ayþe Çetin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe Melek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.