fon yaðmurun terinde nemliydi
tuzu akýyordu yaþantýma
düþsel bir eylemdi belki, eðildi hayat
ýslak bir türkü göledi rendelendi vagonlarýma
iç iþlerim az biraz hüzzam
yalnýzlýk ýslýðýný tüttürüyor seyrinde
eþkýya vuruyorsun kendini yapma
bendini aþtý oyun, dað küser sonra sana
aðýrlaþma
göz ferinde feragat ekliyorsun baðrýma
ay teninde eriyor
ýþýltýlý günahlar sarýlýyor soluðuna
sokaklar susuyor
ben artýk sevmiyorum kimseyi…
baþ ile baðrýþýyor küslükler kýsýyorum fonu
kýzgýn oluyor hayat yine küsüyorum
sevme uðruna çalýyor fon, tersiz makam
sen uðurla beni, sebep yol tuz ters ayýkamam
sen artýk aðýrlama beni terinde
þair kývranýyor kelimenin ince belinde
þiir susuyor ben kusuyorum seni
terkine dönüyorum yüzümü
rüzgar saçmalýyor deðdiðine
eteðine sarýlýyorum aþkýn
kin ýkýnýyor kim savuruyor seni
bilmiyorum
ah’týn terk ediyor teni teri
ben artýk sevmiyorum seni…
þimo