Nasýl bakarsan aynada kendine
Sana öylece baktým
Dokunamazsan bakýpta tenine
Aramýzda bir cam perde
Aynalar içinde bir gül býraktým!
Hasretin korona, gözünde güneþ
Güle baktýkça küle döndü yüreðim
Eridi çölde kum, maðmada silikat
Dayan camlara, bir daha eriyeyim
Nefesimi kokla, ateþimi tat!
Aþktýr içimdeki nefes
Aynada gül buðusu,
Gül yanaðýnda ebr-u Nisan
Seninle dolu göðsümdeki kafes
Baþýmda bahar uðultusu
D/alda çiçek ve arý
Tek yürekte iki insan...
Sal beni, Konya düzünden uçayým
Derinkuyu’larý gözünden içeyim
Kanadýmda gül tozu,
Aþayým Hasandaðý’ný, Erciyes’i
Mecnun olup çöllerde diz üstü,
Aynalara düþeyim serabýnda yüz üstü...
Hava öyle esintisiz
Gözlerininin güneþinde pervaneyim
Sevda üfle kesintisiz
Güneþ rüzgârlarýyla
Daðýt daðýt topla beni
Her mevsim aþk, mevsim biz
Sen ve ben aþkýn res’mi abidesiyiz...
Þaban AKTAÞ
24.10.2009