çatlaklar var dý yüreðimde gözümün perdeleri solmuþtu belki rutubetliydi tenim havasý soðuk ama gül e boyanýyordu sabahlarým sen varsýn cünkü kýrmýzýydý her yer anlatýlmaya ve beklemeye deðer uðruna yýldýzlar koymaya deðer..
hala gülümseten çocuksun bende ben küçük bir adam kocaman yüküyle ben ki geceyi inkar eden sabaha uyanan ellerim çok kana bulanmýþtý ama parmak izim bulunamamýþtý kaným hiç kirlenmedi sahte ellerle..
senden uzak zaman ayný iþlemiyor nefesinin karýþamadýðý dudaklarýmdan aðlýyorum þimdi bu koca þehir yýkýlmaya baþlýyor birden bire yeni duvarlar örüyor hayat bana ben öylece oturup izliyorum..
var olduðum sürece susmak bir ibadet oldu artýk anlamý anlamsýzlýðýnda gizli hikaye batýk... Sosyal Medyada Paylaşın:
carpe__diem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.