ELVEDA...

Kalp çarpýntým oluyorsun...

Bazen, bazen apansýz sevdam oluyorsun

Yanaðýmda buse, gözlerimde yaþ, kalbimdeki aþk oluyorsun

Dertlerimi unutturuyor, aþkýn büyülü anlarýný bana yaþatýp

Unutulmazým oluyorsun...

Sevgilim olduðun oluyor, belki de en çok o anlarý seviyorum

Yaðmurlu günlerde seni düþünerek içimi ýsýttýðým oluyor

Zamansýz gelen ayrýlýklarý bile seninle unuttuðum oluyor

Hani hep diyorum ya hayalin bile yetiyor

Öyle seviyorum seni; Ýçimden atamadan, yüreðimde seni taþýyarak

Gözyaþlarýmda, her dinlediðim þarkýda seni bularak

Seviyorum iþte sorgusuz, sualsiz sadece seviyorum

Her þeyim oluyorsun bazen, Sensiz anlarý doldurmak imkansýz gibi geliyor

“Arkadaþ kalalým?” diyorum anlamýyorsun, istemiyorsun

Oysa ben senli anlarý da seninle doldurmak istediðim için böyle söylüyorum

Ama sen anlamýyor, istemiyor ve yine beni suçluyorsun

Sana acý vermek istediðimi bile düþünüyorsun

Tamam, kabul ediyorum artýk sen yoksun!

Bir mum gibi gecenin karanlýðýna kavuþuyorsun

Yüreðimden gidiþin hayatýmda bitiþin oluyor

Ve iþte sana söylemeye cesaret edemediðim

Ama artýk söylemem gereken söz ELVEDA sevgilim...



ZEYNEP BAKÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: