Gel vur dedim, birgün karşı mı geldim!

Ne kadar hýncýn içinde yol aldýn
Hiçsöz hakký vermeden zan içinde sorgulamayý bir marifet saydýn
Mizan sanki sadece senin için mi var addettin, neden huhukunu çok zorladýn
Ýnsan olmanýn hassasiyetini býraktýn, nisa kimliðini hangi vadiye emanet býraktýn


Her ne yaptýmsa, azýmsadýn
Hakir görmeyi ne sandýn, etrafýmda ki emeller peþinde koþanlara adandýn
Her fýrsatta azarladýn, ben sustukça ziyadesiyle densizliðe kadar heran uzattýn
Kadýn kimliðini, nefsi telakkilerini, önyargý gerekçeni hiç arlanmadan ruha akýttýn


Deli mi olmalýydým,yoksa
Bir velinin desturuyla sukutumu sinemde tutmalýydým, söyle ne yapmalýydým
Oysa kalbi latifliði, ruhi hassasiyeti var olan bir nefestin,hýrs ve zannýna yenildin
Her nasýlsa acziyete sevk etmeyi marifet bildin,esareti neden sinemde hidssettirdin


Ýnsan konuþarak halleþir
Önyargýlarýn sözcüsü ve savunaný deðildir, o gaye ve azzim için erktir
Düþünmek niye fikir isteyen fazilettir,bilmeden,anlamadan yaþamak fakirliktir
Nefsini öncelemek, heva ve hevesinin istikametinde o sefilleþen halini serdetmektir


Her türlü tasarruf elindeydi
Evin resisliðine soyunmak demek ki emelin içinde ki ziyadeliðindi
Kýrmak istemedim, talan etmeyi kendime yediremedim fakat sen, düþünemedin
Uysal halimi, suskunlaþan melalimi mizacým zannettin,ben çekildikçe sen geldin


Korkar oldum,anmaktan
Ruhumda beslediðim nisa kimliðinin suhuletini ve vecdini yeniden tanýmaktan
Bizar býraktýran soluktan,kendiyle barýþýk olmayan sanýktan ve o acýmasýzlýktan
El açýyorum, sahi,bime sýðýnýyorum, sabrýn demiyle diriliþim için aþký bekliyorum




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: