DUY BENİ !

Duy beni ! Ben anlamsýz kavgalarda,
Yarýný olmayan sahipsiz sevdalarýn
Pembe masallarýnda yitirdim inancýmý.
Riyakar insanlarýn sahte gözlerinde ;
Yanlýþý doðrudan, karayý beyazdan,
Adamý adamdan ayýrmakla geçti ömrüm.
Ben ; can bedenden ayrýlýrken,
Kan damardan çekilirken öðrendim yaþamayý.
Kollarýmda son nefesini verirken Mehmet’lerin
Göz bebeklerinde gördüm ölümün soðuk yüzünü.
Kumar masalarýndaki o dört kralýn fermanýnda okudum
Yýkýlan yuvalarýn, daraðacýnda yazýlan aðýtlarýný.
Ýçki masalarýnda harcanan o beyaz umutlarýn,
Kararmýþ yüreklerin diyeti olduðunu öðrendim.
Katran karasý gecelerde þerefsizlerin koynunda
Anlýk zevklere meze yapýlan kadýnlarýn,
Sessiz feryatlarýnda iþittim hayatýn çýðlýklarýný.
Binlerce kimsesiz sokak çocuðunun,
Gökyüzündeki uçurtmalara takýlan
Hayallerinde gördüm yarýnsýz yaþama sevincini.

Baþarmak için inanç... inanmak için Yürek…
Yürek için adam gibi adam olmak gerekirmiþ.
Farketmez cinsiyeti ; erkek yada kadýn,
Adam olmak gördüm ki mangal gibi yürek iþiymiþ.
Ne para, ne mevki, ne arkadaþ...
Kazanmak, pençe gibi bilek istermiþ.
Adýmlarýn sert basmalý, yumruðun sýký olmalý,
Sesin, nefesin yettiði kadar gür çýkmalýymýþ.
Taþ kadar aðýr, dað kadar büyük olunmalýymýþ.
Mum gibi erirken bile alevin dik,
Karnýn açken bile kuyruðun dik,
Belin bükülse bile baþýn hep dimdik kalmalýymýþ.
Her elini uzatana kollarýnýn açýlmayacaðýný,
Her gelene yüreðinin verilmeyeceðini,
Dost denen vefasýzlarýn ihanetlerinde öðrendim.
Mangalda kor gibi, için için yanarken içim,
Belli etmeden gülmeliymiþ hep yüzüm,
Bunu öðrenmekle geçti bu ömrüm...
Artýk ! ne her yürek kaldýrýr beni,
Ne de bu Yürek taþýr herkesi..!
-vedâti-
( Vedat Topuz - 10/02/2011 )
Sosyal Medyada Paylaşın: