Bir avuç kum kalýr çekilince denizler;
Ne serinliði köpüklerin ne beyaz bir ürperti ardýnda…
Bütün yollar sana çýkar;
Bütün çýkmazlar kanar içimde bu yüzden,
Kýrmýzý bir þarap olur günbatýmlarý
Ve bütün tablolar duvarda kan…
Ben aþýk olmak istemem ,
Bir çocuk da bu çaresizlikte..
Yok olmak istedim senin olmadýðýn her yerde.
Avuçlarým kanadý önce,
Sonra yüreðim.
En güzel Afrika güneþi gibiydin önce,
Sonra en mavisiydin Akdenizin.
Gölgesi bile deðilsin þimdi
Beþ kuruþluk yoksulluðun.
Kar boran bombalar gibi yaðdýn geceme
Düþmana inat bir düþmanlýktan.
Ýhanete hazýr
Bir küfür gibi savruldun yüreðimden.
Ne ayýk ne sarhoþ yürüyorum hala bu þehirde.
Gül gibi geçiyorum þimdi
Kan kokan yokluk bahçelerinden
NURÝ SAÐALTICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.