”ŞAİR-ÜS SAGİR” SÜLEYMAN EL-İSA’YA KASİDE

I

Tutkudur sýrrý genç kalmanýn bir sevgilinin penceresinden
Ayrýlýktý yücelten Leyla’yý, o büyük özlemdi Mecnun’u mecnun eden.

Cüzzamlý bir gizemdir Antakya Kharon’dan beri
Bir ucu cennetse þehrin boydan boya, bir ucu da cehennem.

Kimlere yar olmadý daðlarý Antakya’nýn kimlere,
Saint Simon, Saint Pierre ve Cemil Hayek ahvalinden

Asasýyla yardý Akdeniz’i Musa bu sahilde, Samandað’da,
Ýsa’nýn nefesi karýþtý Ali ve Muhammed’inkine birden.

Bundandýr kardeþliði bu þehirde yetmiþ iki milletin
Ne mazlum vardýr kitabýnda bu güzel þehrin ne zulmeden.

Halis sevgidir Habib-ün Neccar, sokaklar daraldýkça gönlüm ferahlar
Umuttur, umuda açýlýr; her kapýsý ayrý bir din, ayrý bir erdem.

II

Coþtu Asi yine ey þairim, geldin diye o coþkun sevginle
“Þair-üs sagirsin” Antakya’da ve hâlâ o çocuksun Asi’de yüzen

Genç yaþta ermiþsin sýrrýna bu karmaþýk dünyanýn
Sermestsin Ömer Hayam’ýn þarabýndan ya da hâlâ ayýk bir rubaiden.

Ýmr-ül Kays ile yarýþýr þiirin, Suk-ý Ukaz’da Anter’le hatta
Çýkýp gelmiþ çocukluðun yine bir baharla o gazelden.

Kanýn karýþmýþ Asi’ye boz bulanýk, sevdalý
Yangýnlarda sessizce kanar yüreðin, tek sitem etmeden.

Bilirim kahrýný ben de özlemin, kimsesizliðin
Ýhanet puþtluðu acýlardýr insaný insan eden.

Minnettarýz küçük þair, mahcubuz biraz da sana
Sevginle arýndýk geç de olsa eski nankörlüðümüzden.

64’te gelmiþsin köyüne telaþlý, ürkek ve þaþkýn.
Baðýþla karþýlayamadým diye seni, o zaman bebektim ben.

45 yýl sonra tanýþtýk anadilim gibi sýcak Dimaþk’ta
Karýþýk bir hüzünle doldu yüreðim ayrýlýrken evinden.

Nazým’la, buluþtum, Neruda’yla Moskova’da sayende
Ruhlarýmýz karýþtý Asi’ye, kalkýp Hazar Denizi’nden.

Muallakat-ý Seba’dýr Antakya þiirlerin kalbimde
Sun bize sözcüklerin büyüsünü “El-Hanin” dolu yüreðinden.

Ýstanbul sevdaný anlat bana, Pierre Loti sevgisini
Nazým’ýn sýmsýcak öfkesini akþamlarý Eyüp Tepesi’nden.

Florya’da sonsuzluktun, Ayasofya’da efsunlu þiir
Bazen bir dost eli sýmsýcak, bazen de kavga adamý bilmeden.

Üzülme þairim, bir damladýr insan ömrü okyanusta;
Ne erken gelmiþiz bu dünyaya ne de geç bu yüzden.

III

Ah þairim! Hep talihsizim ben, görüyorsun bu konuda;
Hep geç tanýrým güzel insanlarý, ve bunun ilki deðilsin sen.

Dilden dile, gönülden gönüle Asi misali
Yaþatýr Antakya’n ateþli yüreðini söndürmeden

Kaç þehrin görünen yüzüdür Antakya þimdi, kaç medeniyetin
Biliriz ki ki izler var gönlünde ve güzellikler hepsinden.

Ýnsanlýkla beslendik, sevgiyle; kardeþçe bu toprakta
Süleyman El-Ýsa’lar ölmez bütün tanrýlar ölmeden.

(ADANA, 21.07.2010)

Nuri SAÐALTICI
Sosyal Medyada Paylaşın: