YALNIZLIĞIN ÇOCUKLARI:

(Hangi þiire sýðýnýrsan sýðýn boyun eðme umut katillerine!..)

I

Biz ayrýlýðýn çocuklarý
acýlarýn örsünde, uzaklýðýn sinesinde sýnanmýþ;
yürümüþ kavuþmanýn yollarýný aþýndýrmýþýz

biz ayrýlýðýn çocuklarý
beklemenin sabýrlý sessizliðinde hasreti utandýrmýþ;
baþkalarýna ait boþluklarda kayboluþa karýþmýþýz!..

herkes birbirinin dublörüyken böyle
biz aþkýn ’viran delikanlýlarý’
belleðimizde uðultular ve sýtmalý i mgeler
ellerimizde kirlenmiþ kalemlerimiz, kirli þeyler yazmaktan
ve içimizde kimliði belirsiz kiþi ya da kiþilerin saldýrýsýna uðramýþ ölü þiirler!..

biz yalnýzlýðýn çocuklarý...
kimse görmez içimizde bir yýðýn unutuluþ taþýrýz sevgi açlýðýnýn çölünde
biz boþluðun çocuklarýyýz doldururuz kendi içimizi kendimizle...

II

günler geçip gidiyor
hiçbir yara kabuðuna sýðmýyor
zaman ömürleri biçiyor
her þeye yeniden baþlamaya kimsenin ömrü yetmiyor

her þey üþüyorken kendi yalnýzlýðýnda
kimse gülümsemez ve benzemez kendine

herkes gizler ihanetini
kim sevmez gerçeðini?

günler geçip gidiyor
bu sular seraplara yetmiyor
külleri rüzgara kurban; kalbim yanýyor
bir þair ensesinden vuruluyor
herkes bir þiir de kendiyle buluþuyor

günler geçip gidiyor
hiçbir yara kabuðuna sýðmýyor
duvar diplerinde dilenciler inlediði her duayla vicdanýn kimsesizliðine hýçkýrýyor!..
bir kadýn yanýk bir türkü iliþtirmiþ dudaklarýnýn kuytusuna sarhoþ makamýnda söylüyor
sevgi tacirleri hayatýn korunaksýz bir yerinde; yeni bir aþký daha yaðmalýyor
sosyal orospular eski bir ihanete savrulmanýn hüznüyle efkarlanýp; hayata küfrediyor
umudu eksik, iþsiz bir baba yoksulluðun kayalýklarýna çarpýyor!..
bu yüzden insanýn yalnýzlýðý hiçbir þiire sýðmýyor!..

yalnýzlýk üstüme devriliyor
yalnýzlýk ki hiçbir kalabalýða yakýþmýyor!..

III

/aþk bir mayýndýr üzerine basmayýn!../

her aþkýn iskelesine bir yalnýzlýk yanaþýr
hoyrat bir þarkýdan ya da vahþi bir rüzgardan sonra...

saflýðýmýz fýrsat bilindi!
ölüme terk edildi masumiyetimiz
biz hayal kurardýk, hayat tuzak!
cehennemde oynayarak büyüyen çocuklardýk
bu yüzden yeþermeyi bilmiyoruz...
çýkamadýk indiðimiz ürkütücü, derin hayatlardan
en fazla bir ömür yaþar herkes, ama biz yaþamayý bilmiyoruz
biz Tanrýya inanýrýz, Tanrý bizi tanýmaz; ziyan oluruz!..

öyle bir yalnýzlýða müebbetiz ki, bize hayat suçluluktur!
aðlamaklý
ve
yenik

yeni þiir yazmayý öðreniyorum
sokak çocuklarýnýn hayat bilgisinden
bazý þiirler býçak gibidir;
dikkat edin; aklýnýzýn bir yerini kesersiniz!..

insan þair olmaya görsün
raký kadehiniz bile kýrýlýr; kalbinize öykünerek...

aþk yasaklanýr, içimde bir katil saklanýr
böðrüme bir býçak saplanýr
gözlerinde birikirim aðlamanýn
beni aðlayýn!
aðlayýn beni...

biraz çýldýrmakla duyulurdu oysa anlamanýn sesi
ihanetin yüreðinde saplý hançerleriz
gece zimmetine geçirmiþ bizi
kendimiz için az öldük; sizin için çok!..

Sosyal Medyada Paylaşın: