ÇOCUKLAR, KİTAPLAR VE HÜKÜMLÜ ŞİİRLER:

’Çocukluðun taþrasýnda, köpüðün kýyýsýnda uzun ve aðýr adýmlarla topraklarý ve
otlarý çiðneyerek, daha yeni boyanmýþ bu gök altýnda büzüþmüþ sen,
bir tek sen geceyi kaçýran taþlar atabilirdin. Böyle yarattýn kendini, yalnýzlýkla
yoðrulmuþ, iç sýkýntýlarýyla yaralý, yürüyerek, yürüyerek kederli
kasabalarda. Neye yarar eskilerden söz etmek, neye yarar unutuþun
çamaþýrlarýný yeniden giymek?’

Pablo NERUDA

I

/Ýhanetin rahminde piç edilirken aþklar yavþak yüreklerde
bize mahçup anýlar ve arsýz küfürler kaldý
hayatýn cenderesinde, kalemlerde parmak izlerimiz aleyhimize delil olarak kullanýldý!../

II

tutukluk yapmaz cahilliðin silahý!..

karanlýðýn hýrsýza suç ortaklýðý yaptýðý vakitlerde,
bir kaç kiþi düþünceyi býçaklayýp, þairleri de yaraladýlar þiirleri de
sonra kitaplarý, kalemleri çocuklarýn ulaþamayacaðý bir yerlere koydular
sokaklara iltica etti çocuklarýn tehditkar düþleri...
yak gitsindi hepsini, yak gitsin!..
yenilginin reddeliþiydi oysa çocuklar
bu yüzden tanýmý yok çocuklarýn, örselenmenin tanýmý yok!..

’ölüm bir baþ-aðrýsýdýr Sudanlý çocuklara’
acýnýn býçaklaþtýðý savaþlarda;
panzerler çiðnedi Filistinli çocuklarýn rüyalarýný
yarýnlarý karanlýk, gözleri dalgýn, bakýþlarý kaygýlý
ama sýcaktý elleri çocuklarýn...

III

sterilize edilmiþ ihanetlerde, sokul aþkýn uçurumlarýna
tutun tutuna bilirsen

yedek bir yasak gibi sabýrsýzdýn günlerin kapýsýnda
gizli bir günah gibi yalnýz, tartaklanmýþ çocuk kadar alýngan
ve kýrýlgan yazgýsý deðiþmeyen kristal bir vazo kadar

sen çoðal þimdi herkes böyle azalýrken
bu talan akþamlarda, sesini gasp ettiler
’anadili’ susmalarda baðýr baðýra bilirsen!..

(ya)saklý þiirler atlasýnda yurtsuz acýlarýn
ve sözcüklerle ifade edilemeyen esaretin
ve söyle sesine sýðmayan yaðmalanmýþ türkülerini

türküler seni söylemese de!..
türküler seni söylemese de!..

gecenin karanlýðýnda kirli bir aþk ertesiydin
sevmeleri kirlettiler, kimse arýnmaz ihanetin kirinden
senin ömrün kundaklanýr bu puþtlar pazarýnda
anla anlaya bilirsen!..

biri usulca ansýzýn çýkagelir, iliþiverir hayatýna
bu yara bere ikliminde sev seve bilirsen

ölüm hükmünde þiirler yaz bu kentin varoþlarýna
oysa herkesten gizlediðin gözyaþlarýn
büyüyen umutsuzluðun, kesik ve kanayan hayallerin
kimseye göstermediðin yaralarýn
aleyhine delil olarak kullanýlan þiirlerin
hepsi hepsi kocaman bir boþlukmuþ hayat
doldur doldura bilirsen

hep kaybederek sevdin sen, kimi sevdiysen hep bir suçmuþ gibi...
hayatýn bütün rastlantýlara ve bütün yaralanmalara açýktý
öylesine yýkýk, öylesine korunaksýz
hayat soyup, çýrýlçýplak býrakýr insaný
giyin giyine bilirsen!..

IV

yüreðini bölüþ çocuklarýn hýçkýrýklarýyla
þiirlerini kelepçelerle!..

ölçüsüz acýlarýný, upuzun yollarla
özlemlerini uçurum ýssýzlýðýnla bölüþ

hayatýn en yaralý bir yerinde;
kitaplarýn ve ekmeðinin arasýna sokuþturduðun hüzünlerin!..
taammüden kastedilen, yüzüne sýðmayan buruk ve savunmasýz gülüþlerin

hep kenarýnda durduðun hayatta
sýradan bir þairin azalmýþ ve daralmýþ i mgeleriydin
ertelenen kaç intihardýn buðusunda zamanýn

kaç gözdün aðlamanýn önünde bekleyen
kaç yürek kederlerin önünde, kaç matem
kaç sýzlamaksýn vicdanlarýn önünde
kaç yanýn yetim bir çocuktu senin?..

herkes kimliðini paraya gömerken böyle
sen, hangi alfabe de sessiz bir harf, hangi þiirde söz
hangi mültecinin sessiz tenhalýðýnda!..

ellerinde kelepçeler eskimiþ yaþayarak yeni zaman acýlarýný
savruldun ölümü baþtan çýkaran hükümlü þiirlerde
hayat soðuk üþümez mi anýlarýn?..


V

ah sevgilim bu þiirler beni adam edemedi
sessizliðe baðýrýyorum þimdi
bu sürek avýnda, yedeðimde hoyrat sevgiler
ve sen, uykusuz gözlerimde gecenin yarýsýsýn

bir valiz dolusu avuntuyla Diyarbakýr’a gitmekti seni sevmek
bana hep uzun yol hevesi ayrýlýklar, sana acýtan unutuluþlar kaldý
oysa daha yaralarýmý gösterecektim yalnýzlýktan dem vuran þairlere

bize ne kaldý?..

telaþý ve utancýyla ilk sevmelerin
bütün gece seviþmekten uykusuz kalan
yürek aðrýsý þiirlerin dýþýnda...

bize ne kaldý!..

/Ýhanetin rahminde piç edilirken aþklar, yavþak yüreklerde
bize mahçup anýlar ve arsýz küfürler kaldý
hayatýn cenderesinde; kalemlerde parmak izlerimiz aleyhimize delil olarak kullanýldý!../



(Birdal ERDOÐMUÞ/2009)

Sosyal Medyada Paylaşın: