Seni yazdým en siyahýna gecenin
Yýldýz, yýldýz parlayan zamanlarýnda
Sana yazdým sevgilerimin en tutkulusunu
Çöktüðünde yalnýzlýk gece yarýlarýnda
Sana koþtum en siyah günümde
Ve sende aradým kimsede bulamadýðýmý
Ve sende kaybettim kendimi en siyah günümde
Kolay sandým sensizliði
Dýmdýzlak ortada kalmýþ gibi tattým sensizliði
Bir varmýþ bir yokmuþ gibi son buldun rüyalarýmda
Bir varmýþ; bir yokmuþ gibi…
Çöktüðünde yalnýzlýk gece yarýlarýnda
Boþ sokaklarda seni aradým, yoktun!
Alayvari gülücüklerle sýrýtýrken rüzgâr
Soluma taþ gibi oturdu yokluðun
Meðer bir masal gibiymiþsin
Bir varmýþ bir yokmuþ gibi
Bir varmýþ; hiç yokmuþ gibi
Sen akýyordun avuçlarýmdan
Bense aðzý dili baðlýydým
Sen bir ‘hoþça kal’ý bile esirgiyordun benden
Bense sabýrlar diliyordum devirdiðim tesbihlerlen
Çöktüðünde yalnýzlýk gece yarýlarýnda
Boþ sokaklarda seni aradým, yoktun!
Uzandým; tutamadým elini
Sana yazdým aþkýn en siyahýný
Ve sana yazdým aþkýn en kan revanýný
Bir masal gibi son buldun bende
Bir varmýþ bir yokmuþ gibi
Ya da bir varmýþ; hiç yokmuþ gibi!
Zoruma gitti hayat
Kapattým kapýlarý!