Kaygan Geçişler
Özenti bir aþkýn prangalý mahkumuyum sanki
Mutluluk kuþu gibi uçmaya çalýþýrken kýrýldý kanadým aslýnda...
Her ayrýlýk bir cinayettir
Kanlý bir ölüm aslýnda
Ardýnda derin þüpheler býrakan
Faili meçhul sevgililerin oyun bozanlýklarý...
II
Bazen þansým benim yerime atýyor zarlarý
Her labirentten kolaylýkla çýkacakmýþým gibi sanki
Çýkmaz sokaklarý umursamýyorum bile
Kaydýraktan kayan çocuðun körpe hazzý sanki
Ama kim ne derse desin
Her ayrýlýk bir cinayettir
Geçmiþteki sevdalý hançerlerin izleriyle dolu...
III
Umut dediðin þey
Yedi kollu canavara dönüþüyor bazen
Umudun umudu tükendiði vakitlerde
Ya da umudun umudu tükettiði vakitlerde
Bir anda karanlýðýn dibi görünüyor kendisinde
Umutsuzlukla sancý iþ birliði yapýp
Giriveriyorlar bir zamanlar umudu olan insanýn kalbine...
IV
Parlak ýþýklar
Sarhoþ bir gece
Pýrýltýlýymýþ gibi görünen sahte zevk zamanlarý
Rüyadan çýkývermiþ þehvetli duygularýn kýpýrdanýþý sanki
Sabaha doðru yaklaþan baygýn bakýþlar
Karambol
Kaosun türevleri
Yorgun düþmüþ harflerin üzüntülü zamanlarý
Ýþte bu gece bu öykü de buymuþ diyorsun
Ne yazýk!
Yüzler mercekle büyümüþ gibi sanki
Ama eninde sonunda güneþ bitiverecek gökyüzünde
Gün zaten aðarmak için pusuda
Bir oyun var burada
Kim kime dum duma...
V
Anlamý anlamsýzlaþtýran bir kurgu sanki her þey
Sanki biri uykumun içine zehir katmýþ gibi
Evet evet!
Bol ýþýklý
Bol renkli bir gece portresi bu...
Sokaklarýn hiç günahý yok aslýnda
Oysa kendi içlerinde bir romandan alýntýlar yaþanýyor her gün
Bir adam baðýrýyor : ’ Ver lan borcunu!’
Bir adam baðýrýyor : ’ Sevmek suç mu ulan!’
Arabeskin buðulama yeneni, yaþananlar
Bir kadýn baðýrýyor :’ Sevmiyorum artýk seni! Býrak beni’
Bir kadýn baðýrýyor :’Kimdi o kadýn, söyle kimdi o!’
Uyaklý ya da uyaksýz baðýrýþlar iþte
Hiç günahý yok sokaklarýn
En lezzetli yemekleri tiner olan
Kafasý, elleri, kollarý, ruhlarý çizik çocuklar
Tertemiz hijyenik yaþamlarýn farkýnda bile deðiller
Sanýyorlar ki dünyanýn da eli yüzü kirli
O yüzden düþmanlar düzgün yürüyen insanlara...
VI
Filler gibiyim artýk
Terk edilmeden önce mezarlýðýma gidiyorum
Ayrýlanlarýn mezarlýðýna
Görünen ayrýlýðýn kýlavuza da ihtiyacý yok
Zaten gemim dalgalarýn tutsaðý
Battý batacak, su alýyor
En çok acýtan canýmý
Umarsýzlýðýn diz boyu olduðu zamanlar
Týpký kuyu gibi son demleri umarsýz aþklar
Suyu bitince kuruyor
Ne umut kalýyor ne sevda...
VII
’Seni seviyorum’larýn intiharlarý var bir de
Kimi onurlu
Kimi kaypak intiharlar
Kaypak intiharlarýn içinde oyunlar saklý
Onurlu intiharlarýn içindeyse asla yok ihanet
Belki ihaneti tatmak var intihar eden için
Üzücü...
Seni seviyorum cümlesini bir anda daraðacýnda görmek
Nefessiz kalacaðýný bilmek...
Uçan balon gibi aslýnda bazý ’seni seviyorumlar’
Bir umutla býrakýyorsunuz havaya
Uçuyor
Uçuyor
Yükseliyor
Yükseliyor
Sonra patlýyor...
VIII
Odamdayým
Kitaplar düzensiz
Mum alevi titrek titrek beni seyrediyor
Bunlarý yazdým iþte bu gece
Þiir olsun diye deðil
düzyazý olsun diye de deðil
bir þey olsunlar istemedim bu gece
sancýmýn esiriyken yazdým ama
en iyi ruh sancýlý insanlar anlayacak bu yazýyý
ya da bu karmaþayý
yani uzun süredir çýkmayý bekleyen
bir sancý doðurdum sanki bu sayfaya
belki de hiçbir þey anýmsamayacaðým uyanýnca
hafýzasýný kaybetmiþ, mutsuz biten bir aþk öyküsü gibi...
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.