GURBET BİTER
Kolay deðil arkadaþým,memleketinden koptun
Annenden,Babandan,kardeþlerinden,
Yaþadýðýn alýþtýðýn yerinden...
Arkadaþlarýndan,sevdiklerinden
Kolay deðil kardeþim,memleketinden koptun...
Valizini hazýrladý titrek elleriyle Annen,
Sürpriz hediyeler aldý hep koþuþturan Baban
Saçlarýný kokladý gözleri dolan Ninen
Uzun uzun dua etti seccadesinde Deden,
Ve veda ettin onlara el öpüp yollandýn sen...
Sana el salladýlar,su serptiler,aðladýlar
Dalýp gittin koltuðunda,bulutlarý seyrettin
Bir bir uzaklaþtýðýn kýnalý tepeleri...
Anadolu’yu seyrettin,sürüleri,çobanlarý
Kýzgýn güneþin altýnda çýrpýnan köylüleri...
Çocukluðunu seyrettin,gözünde hemen canlanan
Ve çocuklarý seyrettin,el sallayan,taþ atan
Memleketini seyrettin,hem sýla hem gurbet olan
Renk renk kýrçiçeklerini,kimi açan kimi solan,
Göçmen kuþlarý gözledin,bir çýrpýda kaybolan...
Gündüz bitmiþti gece dakikalarý saydýn
Muavin çocuk baðýrdý ’millet gözünüz aydýn’
Kimse kalmasýn diye kükredi çilli cocuk
Valizini alýp indin,isteksizce sevindin
Dolu dolu gözlerle bu koca kente baktýn,
Öyle ki dokunsalar hemen aðlayacaktýn...
Gurbet caddesine girdin,yorgun...uykusuz...ürkek...
Aklýnda Annen,Baban,kardeþlerin vardý hep
Ýlk gün bir sade otelde aile albümünü,
Karýþtýrdýn ve öptün resimlerin tümünü...
Sabah okulunu gördün,yazýlýp yurda girdin
Önce mesaj sonra mektup,ilk iþini bitirdin...
Yurda baktýn o yurt ki her koðuþu bir bölge,
Ýki katlý ranzalarýn herbiri birer þehir;
Þu Bursa,þu Osmaniye,þu Muþ,þu Diyarbekir...
Ve okudun yýllar geçti,nasýl geçti bilmedin,
Birgün telefon açtýn’Heeyyy Geliyorum’dedin...
Gurbet biter...Biter...Biter...Bitti...
Bir otobüs yürüyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.