Ellerim... Okþar durur günahý, Güzargahýný kaybetmiþ ayaklarým Meraklanýrým ölse bir adam þuracýkta Ölse bir sevda avuçlarýmda Ben sevdaya meraklanýrým
Korkar bir yaným/ lakin Fikrimin çýldýrmasýndanda korkarým Varsýn koksun ayaklarým Ben her kokuyu sen sanýrým
Tanýrým elbette Kibele’yi Monarozayý, Himalaya’yý Aþkýda iyi tanýrým/lakin; Düþse bir damla yaðmur alnýndan Alnýný yaðmurdan kýskanýrým
Islanýrým güneþte, nasýl olursa iþte Ürperirim aydýnlýkta,ah! karanlýk olsa Olsa kaþlarýnýn arasýnda köprüler Bir kerede martýlar bana simit ýsmarlasa
Dilini yutmuþ denizler gibi suskun yani Ýskelede bekler,iskeletler En önemli yolcusunu unutmuþ tren edasýyla Son kez bavulunu toplar aþk Gider uzaklara, uzaklar gelir Bir bakmýþýn o gözden kayboluverir
Ellerim okþar durur rüzgarý Rüzgar avuçlarýmdan uçuverir Ismarlama bir güneþ geçiririm üstüme Çýrýlçýplak kalýr yinede tenim Bütün güneþler üstümde sönüverir Gitti dediðim an tüm umutlar Birde bakmýþým dönüverir Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.