Ayrılık

El ele tutuþup,göz göze geldiðimizde.
Hep söz veriyorduk biz birbirimize.
Diyordukki...sevdiðim,sevdiceðim.
Bitanem,kadýným,caným...erim,eþim erkeðim.

Ekmeðim,aþým, havam... suyum...herþeyim.
Bir bütünün iki yarýsýyýz ve ancak birlikte varýz.
Hep sevelim böyle,hiç üzmeyelim bir birimizi
Sevgimiz büyüdükce büyüsün,ölümsüz aþk’a dönsün.

Yüreklerimizle dokunduk,ruhlarýmýzla kucaklaþtýk
Dudaklarýmýzdan aþk iksiri aktý içimize kana...kana içtik.
Sevda pýnarýndan akan suyla büyüdü sevgimiz çok mutluyduk biz.
Ayný anda açýldý ellerimiz semaya birlikte niyaz ettik yaradan mevlaya

Dedikki ey rabbimiz býkmasýn...usanmasýn seven gönüllerimiz
Saðlýk sýhhat afiyet ve mutluluk içinde geçsin bütün ömrümüz.
Her iki cihanda birlikte saadettir,ancak senden tek dileðimiz.
Nifak girmesin aramýza ölüm olsun yalnýzca ayrýlýk sebebimiz.

Sevgi fedakarlýk demekmiþ biz bunu bilemedik
Aþk sevdiðine kayýtsýz þartsýz teslimiyemiþ anlayamadýk.
Ölümüne severken... allahtan ilel-ebed birlikteliði dilerken.
Benlik girdi aramýza,yenik düþtük öfkemize,sudan sebeplerle
Hemde bir hiç yüzünden durup dururken bak iþte gerçek oldu AYRILIK...!

23.Haziran.2011


Bünyamin Boy
Sosyal Medyada Paylaşın: