MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Tamamlanmamış yarınlara mutluluk ektim dudak kenarlarıma
gordion

Tamamlanmamış yarınlara mutluluk ektim dudak kenarlarıma





Yolunu kaybetmiþ kaðýt gemiler,
Sahipsiz kaldýrýmlarda yuvarlanan misketti gözlerim
Tarihin tozlu raflarýnda alýntý yapýlmýþ bir sayfaya düþerken hisseme
Dipnotlaþýr yüreðim,
Kalemim darmadaðýn
Ucu,sonu olmayan bir mavilikte kaybettim yetim düþlerimi
Meryem’in elleriyle saldým bendeki seni
Avuç içlerinde açan sevda çiçekleri özlem yangýnýyla yandý,
Yakýldý
Fizan’ý mesken biler ruhun
Ýçim sende kal derken dudaklarým soðuk bir gidiþe sürükleniyor
Mevzi sen
Ýçinde ekin boylarýnda bir serçenin ölmesini geçirirken
Melek varlýk sayfasýna
Sustum,
Sustu sen kadar
Dar-ý acunu iki yakaya bölen Ýsa’nýn ellerinde
Bir yaným sana ýrak
Bir yanda sana yanýp, yanmakta........



Ben ki her rüzîgarda misk-i amber kokunu aradým,taradým..
Her kapý çalýþýnda ben sende kök alýyordum
Sen,hayatýn tek anlamlý cümlesin cancaðýzým
Öyle büyüksün ki içimde
Hicran katlettikçe ben sende doðuyordum
Taa sol yanýnda en ücra alyuvarýnda.............


Kýblegâh’ým dönülmeyecek mevzilerde durdu Hacer’in zemzemi arayýþý
Suhely yýldýzýna çevirdim kirli yüzümü
Omuzlarýmda daðýldý yokluðunun ince telli saçlarý
Ýçimdeki yoksulluðunu tarumar eylliyor


Kalemin renkleri gökkuþaðýyla körebe oynadý gecenin en dar vaktinde
Sokaklar ýssýz
Ýn/cin top oynarken sahilde
Üryan kaldý, dudaklarýmýn arasýndaki sýr acunun lügatýnda
Þehr-i Ýstanbul’un gölgelerinin izinden gidiyorum
Ellerim Marmara kadar açýk kaldý
Dudaðýmdaki adýn koyu bir âþk
Ýçimde ise özlenen hep sen




Gece, yüreðimi giyinmeye ramak kala
Azrail ecel tohumlarý atýyor kiremit tarlalarýna
Hayata yeniden doðmak külleri(n)mde........



Gözlerinde taze bir gül olmak
Koncalaþmaya niyetlenirken ruhu bir bebek misali
emeklemek maviliðinde
Düþüp, yaralanmak defalarca
sonra da
Tekrar sende ayaklanmak
Yürümek sen kokan Ýstiklâl Caddesinde
Maviliðinde izlemek Marmara’yý çýplaklýðýyla her gece
Ecel yaný baþýn(m)dayken zifiri karanlýkta vuslat hazzýný bulanmak

Þems ’merhaba’derken þehr-i Ýstanbul’a
Bir büyük boy gelen hicranýn ablukasýndan sýyrýlmaktý
Seni sevmenin en güzel yanýyla birlikte can sýzým
Her sokak bana yabancýlaþýrken kentte
Ben, sen oluyordum yavaþ yavaþ....


Akrep ve yelkovan maske bolosundayken gece on iki de
Kendini kandýrmaya yeðleyen hicran
Topraðýn altýnda kökleri saklý kalan bir gövde oluyor en kýsýr zaman diliminde



Sana sen kadar yakýn
Sana ben kadar uzak Mescid-i Haramdaydý dua dua azizliðin ey yâr
Sen, Yusuf’un kuyularýnda abdu’l bâki iken
Ben Züleyha yüreðimle Kays oldum
Çölün can alýcýlýðýný anayurt edinirken
Çaresizimliðimden feryad-i figan etmedim cancaðýzým
Sensizlik,yalýnayak gezindiðin gece karasý gözlerini Cennet bildi
Susma orucuna niyetlenmiþse de kalemim
Aðzý çaputla kapatýlmýþ morg sessizliðime
Hayat veren sende nasýl vazgeçebilirim iki gözüm


Ey senli cümlelerimin baþ kahramaný
Derin kuyularýndayým çýkar, beni
Al, sarýp sarmala avucunda açan sevda çiçekleriyle
Köklerini sana dayanmýþ
Meyvesi bende açan Hüsnüyusuf kokunla beni azmettir
Yalnýzlýk abidesi kurulan göðüs kafesinde
Kurtar b(s)eni.
Mevzi pusarýk olsa da
yarýnlara sardým, sarmaladým hayatým(n)ý sol yanýma..


Yokluðunun yoksulluðu çarpsa da ben sende kaldým
Anemas zindanýnda tutuklu kalan yüreðim
Meðer sende tutuklu kalakalmýþ canözüm

Gece karasý gözlerinde özlem ateþi
Sen,ben ve biz
S(b)ensizlikte hangi þarký avutur beni ey yâr?
Kendimden çýkýp sana katýlmýþken yalýn halimle
Ýkimiz.....
Dinmek bilmeyen özlem yanýklarý daðlasada yürek dudaklarýma
Vazgeçilmezimsin
Bir dua sýðlýðýnda
Ayný safta adým atan iki âþýk’ýz
Yolumuz uzun olsa ne çýkar cancaðýýzým
Son duraðým vuslat
Yerim sen
Bendeniz’e deva sensin
Zifiri çalan gözlerin ab-ý hayat olurken
Beyaz duvaklý kaðýda dua bereketiyle düþüyorsun
Düþsüzlüðümün tam ortasýna.
Hiçliðimin cenazesini kýlarken Ýmam
Bendeki benden çoktan vazgeçmiþken
Tutabildiðim tek dalsýn gül-ü nârâda


Bilmez misin ey yâr
Bu yürek seninle varolma orucundayken
Hangi suya zemzem diye içeyim kana kana cancaðýzým

Ben sana hayat demiþken
Tamamlanmamýþ yarýnlara mutluluk ektim dudak kenarlarýma
Biz ki omuzlarýmýza sýrtlanmýþken hicran ne yapar ki
Senli cümlelerim vuslata ipotekli
Öznesi sen,yüklemi ben


Hayat mahkemesinde
Faali meçhul cinayetlerin iki sanýk’ýz
Hicrana hüküm verilse de er yada geç bitecek acýlar
Deli dolu iki âþýk’ýz seninle ey Þehr-i Ýstanbul
Unutma iki gözüm!
Gönlümün sultanýsýn ölüm fermanýný yazma cancaðýzým
Seninle herþeye varým ben
Zamana razýyken
Sensiz, sessizlik celladýn ýslýðýný çalarak gelmesin
Þems’imsin var gel ýþýðýndan mahrum eylemeyesin beni cancaðýzým


gordion
27/06/2011


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.