karmaþaya yenilen hayatýmda geç kalan treni bekliyorum tavanýndan su damlayan durakta üþüsem mi bilmiyorum elimde cidden kendime dönüvermek yanmak, titremek, senden baþka birþey hissetmek ama keskin yokluðun,soðuktan çatlayan kalbime kanla karýþýk bir sessizlik veriyor üþüyor yine o yaralý çocuk yine kendini dinlemiyor, yokluðunun soðuk çýðlýðýnda titrek bir hüzün takýlýyor boðazýna týkanmýþ bir çýðlýk aslýnda... Sosyal Medyada Paylaşın:
mamik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.