Bedel...

Bir rüya düþtü bilemem neden peþime,
Görüyorum istemesem de uyuduðum her gece...
Gün doðsa da etkisinden kopamam,
Hayal mi gerçek mi
Bir türlü anlayamam...

Rüyamda çýkýyor karþýma ayný çocuk,
Bakýþlarýnda can yakan bir burukluk...
Ýstesemde gözlerimi kaçýramam,
Sitem mi öfke mi
Bir türlü anlayamam...

Dudaklar silik, kýmýldýyor hayal meyal,
Fýsýldýyor sessiz bir çýðlýk, sanki bir celal...
Ne kadar dinlesem de yok duyamam,
Lanet mi kehanet mi
Bir türlü anlayamam...

Kaþlarý çatýk, ifadesi soluk,
Vücudu kuru dallardan umutsuz bir korkuluk...
Dilimin ucuna gelse de soramam,
Elem mi korku mu
Bir türlü anlayamam...

Yavaþça kalkar kolu, parmaðý ileride ve sabit,
Boþlukta iþaretlediði biliyorum bir yezid...
Hedefte kimdir arkama bakamam,
Mühür mü azad mý
Bir türlü anlayamam...

Karþýmda duruyor gri bir silüet, suret-i þeffaf,
Karanlýk ýþýðý emiyor, bir mekan ki sanýrým Araf...
Yaklaþýpta dokunmaya cesaret bulamam,
Ölü mü diri mi
Bir türlü anlayamam...

Karanlýk gelir yine her gece odama,
Ne yapsam nafile çocuk girecek rüyalarýma...
Cesaretim yok gözlerimi kapayamam,
Uyumak mý uyanamamak mý
Bir türlü anlayamam...

26 Haziran 2011


Sosyal Medyada Paylaşın: