Pamuktan deryayý katýp önüne,
Sel olup akýpta geçer bulutlar.
Birbaþka diyarda hasret eþine,
Kavuþmak aþkýyla koþar bulutlar.
O yayla benimdir bu tepe senin,
Bize lazým deðil kirli umutlar.
Baþýmýn üstünde esince serin,
Küheylen olur da coþar bulutlar.
Muhteþem dönüþün aniden olur,
Semayý rengarenk döþer bulutlar.
Rahmettir zemine sesleri vurur,
Tüyden de yumuþak düþer bulutlar.
Ne zaman kendimle büftana düþsem,
Daralan gönlümden kaçar bulutlar.
Günlerce kanayan yaramý eþsem,
Kaybolup gözümde düçar bulutlar.
Dertleri yýðsam da yine bendime,
Üzerine almaz,naçar bulutlar.
Hakkýmda ne varsa sorun kendine,
Vermeden borcunu uçar bulutlar.
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.