AŞK HİKAYESİ

Bir bakýþla bir gülüþle baþladý aþk
Uzaktan uzaða seyrederdim okula geliþ gidiþlerini
Görünce iç geçirirdim derinden derine seni
Cesaretim yoktu konuþmaya
Dokunamazdým ellerine
Ýlk fýrsatta atardým kendimi sahile
Kocaman kayalara çarpan
Dalgalarýn sesini dinlemeye
Yüreðimin çýrpýnýþlarýný
Duymak istemezdim.

Küçük sýnýfýmýzda herkes dersle ilgiliyken
Benim aklým da yüreðim de seninle meþguldü
Sanki bir volkan kaynardý içimde
Korkardým tüten dumanlarý
Görecekler,hissedecekler diye
Yüreðimde büyüttüðüm aþký
Gizliden gizliye hep kendi içimde
Yapayalnýz yaþadým.

Ýstemedim fark etmelerini
Aþkýn büyüsünü bozardý bilinmesi
Nasýl da mutlu olurdum
Renkli kalemlerimi istediðinde
Çýkarýp verirdim hemen
Babam getirirdi Almanya’dan
Rengarenk boyasýyla mucizeler yaratýrdý
Yazýlýr çizilirdi renk renk duygular.

Zaten sýnýfta benden baþkasýnda
Bulunmazdý renkli kalemler
Bir bakýþla bir iç geçiriþle
Baþlayan sevdamýz
Allý morlu çiçeklere dönüþtü
Renkli kalemlerle serpildi
Büyüdü yüreklerimizde
Bozkýrda yalnýz baþýna
Büyüyen kýr çiçeði gibi
Suskun ve sessiz.

Ortaokul yýllarý bitti ayrýlýk yýllarý çaldý kapýmýzý
Hayat beni Ankara’ya onu Kastamonu’ya savurdu
Çok baþarýlýydým çok da çalýþýyordum
En iyisi en çalýþkaný olmak için polis koleji’nin
Mavi gözlü dünyalar güzeli annem
Gurur duyuyordu oðluyla
Dayanamaz olmuþtu annem ayrýlýða
Bir bana aðlardý bir de çocuklarýnýn
Geleceði için elinde sefer tasý
Baþýnda þapkasý Almanya’da çalýþan
Özlemlerimizle yanýp tutuþan
Caným babam’a aðlardý.

Saklardý duygularýný görmeyelim diye
Ya geceleri ya da sabah karanlýðýnda aðlardý
Sessizce duymayalým diye
Hýçkýrýklarýný duyardým
Ýnleyiþlerine dayanamazdým annemin
Ben de sessizce yataðýmda yorganý baþýma geçirir
Onun gibi yapar aðlardým aðlardým.

Polis koleji yýllarý gurbete alýþmanýn
Anasýz babasýz yaþamanýn
Köyden þehre yabancýlýðýn
Yedi kardeþten uzakta olmanýn
Sevgiliden ayrý kalmanýn
Yýllarý oldu benim için.

Bulduðum fýrsatlarý deðerlendirdim hep
Atladýðým gibi ilk otobüse
Ilgaz daðlarýnda buldum kendimi

Yemyeþil ormanlarýn içinden
Mutluluk cennetine gidercesine
Yüreðimin sesini dinliyor
Git dediði yere ona gidiyordum
Kastamonu sevdiðimin yurduydu
Mektuplar yeterli kalmadýðýnda
Hasret hasret büyüdüðünde mesafeler
Kendimi o yollarda bulurdum
Sonradan o yollar benim hayat yolum oldu.

Unutma beni unutamam seni
Þarkýsýnýn naðmelerinde
Yüreðimle baþ edemediðim
Zamanýn geçmek bilmediði
Yollar benim aþk hihayeme giden yol oldu.

2009.OSMAN ÖZTÜRK.
TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABIMDAN...


























































Sosyal Medyada Paylaşın: