Yaþamak anlamýný yitirdi beddualý gözlerinde Böylemi bitecekti? Böyle kolay mý gidecektin? Unuttuðun ben, yine suspus, yine yüreðim ellerimde Böyle pusarak bir köþede, susarak mý gidecektin?
Artýk derdimi dökmem kimselere, zorda olsa unuturum Unuturum, sadece bende büyüttüðüm yetim aþkýmý Ey yar bildiðim, ey yitik aþkým, al gözlerini gözlerimden Al ki; sensiz nasýl yýkýldýðýmý, nasýl yok olduðumu görmesinler
Artýk hiç bir güneþ ýsýtmaz beni, yakmaz senin yaktýðýn kadar Ne gidiþine aðýtlar yakarým, ne bedduam olursun suskunluðumda Ýçimde yýpranmýþ sevdalarýma, metruk aþklarýma katarým seni Olunmaz yaralar açsan da içimde, aþkýmýn asaletiyle unuturum bilesin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.