Gidiþinin hayatýma kattýðý acýlarýn En katran karasýna düþmüþ yüreðim Gözlerim kapalý ellerim baðlý Susuyorum... Yalnýzlýðýmla çizdiðim silik yollarda Yolunu bilmeyen bir gezgin geçiyor içimden Baþý biraz hoþ Mumlarý söndürdüðü yerden aldýðý naralarý savuruyor geceye Gece susuyor. Pencereye koþuyor ruhum Ýçim acýyor... Siliniyor, karanlýðýnda gidiþinin izi Ben aðlamaklý ardýndan ona bakýyorum... Gidiþin diyorum ey yar... Beni sesizliðe mahkum ediþin Ve bir sese muhtaç seni bekleyiþim Gidiþin... Þimdi geleceðin güne kendini adamýþ bir hayatý Hayat sanan bir çocuk büyüyor içimde O mutlu. Ben senin gelmeyeceðini O na söyleyemiyorum... gidiþin... bekleyiþim.. gelmeyiþin... Zaman ayrýlýklara yazmýþsa aþký çaresi söndürmek içindeki can yakan güneþi... ya da susmak ve bir bir dökmek içindeki tüm kelimeleri... gidiþ-gelmeyiþ... son yok ey yar...son yok
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinem semerci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.