son dualar gibiydi sessizliði onun gün geldi gülümsedi gün geldi can çekiþti metal bir dünyanýn azabý altýnda çýðlýklarýný sakladý baþkalarýnýn kalplerinde unuttu sesini dostlarý içindi kaybolduðu gurbet elinde deðildi hüznü leylak parlaklýðýnda yüzü incitilmiþ duygular bahçesi fýrtýna biçiyordu kendi kalabalýðýnda acýlarý tanýdýðý günden beri rüyasýz uykulardan kalkýyordu uzaklarý tanýmaktan baþka yoktu çaresi kahýrlý bir zamanýn hýþmýydý dudaklarýnýn kilidi tüm heveslerinin þifresi …
Mustafa kaya 10.06.2011/Çengelköy www.mustafakaya.net Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.