Otursana

Yüzünden düþen bin kalýntý

Ýbren hep en hafifte

Çemberin daralan zamanlarýnda.

Perþembenin aðrýyan tarafýndayým

Anýlar ne anýcýklar doðuruyor yaðýz.

Bir düðme daha çözmek lazým bunalan coþkularýmdan.


Düþüncelerim bile kýrýþýyor apacý.

Hiçliðe çýkan çýkmaz bir nehir

üstünden atlamak istediðim.

Yalnýzken bile gölgem devrik harflerin anlamsýzlýðýnda

biri "kim o" desin.

Kim o ?

Kim ?

Kim ?

Geldin mi avuntu.

avuntucuðum.

gel.

kim o sen miydin.

otursana.

otursana.

bu nakaratlar aðýr gelir sana bilirim.

cepheden yeni geldim affet beni.

ablukadaydým.

çok savaþtým çok.

olmadý ama.

olmadý avuntucuðum.

otursana.

yenildim.

bu daðýnýklýðýn sebebi de budur belki.

daðýnýk sözcükler anlamlarýndan sýzarken

düþte açýlan bir oyuða sinsice gizlenen sýðýntý i mgeler.

Ne diyordum ?

Sancý okunduðu gibi yazýlýr.

Pek tabii kanatýr telaffuzu.

Ki sen,

teselli bile olamazsýn uslanmaz kimsesizliðime.

Kim o ? O Kim?

Sen miydin ?

Otursana...


Oktay Coþar


Sosyal Medyada Paylaşın: