bir mumun ölgün ýþýðýnda yazýldý alýn yazýsý ve topraða düþtü, ilk gözyaþý adý mý? ne önemi vardý bu coðrafyada tüm adlar ayný rolü oynardý senaryo belli, dekor tozlu yollar ve finalde, hep ayný sonlar
bir ayrýk otu gibi büyüdü çakýl taþlarý okþadý nasýrlý ellerini aðýr gelmedi ona hayatýn yükü tek sevdiceðinin yüzü gülsündü bir de anasýnýn, ki yetmiþlik erkekler çabuk ölürdü kadýnlarýn omzuna yüklenirdi erkeklik..
ve gitmek için yürüdü sýrtýnda beyaz gömlek ardýnda yavrusu aðzý süt kokan melek yoksulluðu içinden taþan eski bavulu baþýný dayadý kirli cama yirmi saatlikti yolu duvardaki halýdan bilmiþti Ýstanbul’u göðü mavi, köprüsü de ne uzundu
bir sarsýntýyla gözlerine mühürlendi son düþü hatýrladýðý tek þey meleðinin gülüþü o beyaz gömlek nasýl da kýzýla durdu ve gazete kâðýdýyla örtüldü yavrusunun babasý, anasýnýn yavrusu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
sürgünce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.