âşk-ı müphem

Siz,
Bayým!
Ayrýlýðýn kýblesine baþ koyduðunuz ânlarda
yüreðim seferindeydi gözlerinizin.
Dizlerinize döküp saçlarýmýn akýný,
Topraðýna uzandým sereserpe aþkýmýzýn.
Dualarýmdan çaldýnýz adýnýzý.
Avuç içlerimde bir sýzý,
Yoksunuz!
içi boþ sizsiz akýp giden tüm zamanýn.

Evet bayým,
Ben yokluðunuzu kazýdým kazýyalý dimaðýma,
Eylül týrnaklarýmdan dökülür oldu,
Ve gözlerime mühürlü bakýþlarýnýz,
Dudaklarýmdan taþtý denizler boyu...

Kelimelerim size adanmýþtý bayým.
Terkettiðiniz günden bu yana,
Harflerin sinesinde býraktýnýz hüznü.
Sussam yara alýyorum içimin vâveylinden.
Konuþsam harflerin katline uðruyor düþlerim.

Siz ki bayým;
Alnýma yazýlý bir ölümdünüz.
Kefene bile sarmaya gerek duymadýnýz bedenimi,
Öylece býrakýp gittiniz.
Sus’unuzu koyup yan cebinize,
Kalbimi neden ezip geçtiniz?

Gör(e)mediniz!
Nasýlda can çekiþiyordu avuç içinizde yüreðim.
Ve nasýlda bakýyordu gözbebeklerinize gözlerim.
Bir konuþsanýz kelimeler yaðacaktý aðzýmdan,
Þýrýl, þýrýl!
Sahi konuþsam duyar mýydýnýz sesimi bayým?

(...)
Duydunuz mu?


Siz, hiç mi düþ(ün)mediniz?
Düþmezdiniz zirâ düþümdünüz,
ve en giziydiniz gecemin.

Aklým almýyor bayým,
Gözlerinizde s/akladýðýnýz bunca acýnýn,
geliþlerinize pranga edildiðini,
ve ayaklarýnýzýn kalbinizi bana getirmediðini...
Aklým almýyor iþte bayým.
Bir masala þerh düþerken þeydâ bakýþlarým,
Mâh’a asýlý kaldý dudak kenarlarýma iliþtirdiðiniz gülüþlerim...

Bayým,
Siz...
Alýp giderken sevinçlerimi,
Geride býraktýðýnýz bir hayat dolusu acýyla,
Dar aðacýna asýlý bir aþk kaldý bana.
Dudak arasý kadar bir mesafeyi bile aþamadýnýz bayým.

Memnû deðildi bu âþk bayým.
Aralasaydýnýz dudaklarýnýzý aþka,
Baðlanacaktý yazgým yazgýnýza...

Artýk biliniz ki bayým,
Tüm gidiþlerinizi levh-i mâhfuza saklýyorum itinayla,
Kalbimin dört duvar arasý artýk müphemdir aþkýnýza!

(Rehgüzâr | Halime Ezel Þenol)
Sosyal Medyada Paylaşın: