VASİYET

Vasiyetim odur ki , en baþta çocuðuma,
Kafanýzý gömmeyin, yanlýþ görünce kuma!

Haykýrýn fikrinizi, rahatsýz olan olsun,
Özgürlüðün türküsü gökyüzünde okunsun.

Çakalý adam sayýp, diz çökmeyin önünde,
Dostunuzu hep sorun, hem de en dar gününde!

Aldýðýný verenin, onurdur sermayesi,
Doðruyu söyleyenin, gür çýkmalý hep sesi.

Unutup geçmiþini, atana etme isyan,
Ýnsanlarý sevmeden , olunur mu hiç insan?

Hani, Adem, Havva’ydý, tüm insanlara ata,
“Sen þusun ya da busun” demek deðil mi hata?

Eðer çok meraklýysan, dolaþ bir mezarlýðý,
Hangi zengin kazanmýþ, olmayan pazarlýðý?

Ders almadýysan hala, böbürlen “benim” diye,
Öðleyi geçtin varsay, sað mýsýn ikindiye?

Ne kadar güçlü olsan, topraktýr son elbisen,
Çoktan ayrýldý bile, göz doyuracak hissen.

Vasiyetim odur ki, dünyayý rengiyle sev,
Hepimizi bekleyen, penceresiz toprak ev.

24/06/2011
Antakya / Hatay
Mehmet Ali Türkan

Sosyal Medyada Paylaşın: