Aðýrdan yürüdüm Gecenin en zifrine. Öyle karaydý ki, Ben gecede Gece bende Kayboldu.
Yol aldým Geriye mi Ýleri mi bilmeden Sabaha vardým.
Dolanmýþ ayaklarým Simsiyah saçlarýna Kara mürekkep okkasýna yuvarlandým. Yazdýkça içimi beyaz sayfalara Ben doluyorum. Yazdýkça aðýr aðýr Mürekkep okkasýndan Damlayýp Sayfalara eriyorum.
Rüzgar öyle vuruyor ki cama Gözlerim devriliyor Senden yana. Hiçbir þeye tutunamýyorum Diyorum ki için için Alýp götürsün bu savruluþ Senin mahzun gözlerinin En dibine vursun.
Titreyip atýyorum kendimi güverteme Hayat çýlgýn dalgalarla üstüme üstüme Öyle büyük bir dalga geliyor; Ben hiç korkmuyorum O koca deve baðýrarak Al, al beni götür diyorum.
Sýrýl sýklam olmuþum Kamçý gibi vuruyor dalgalar Kaptan diyor aklým Gel artýk deli Gel içeri Bu kadar sevmeyi Hiçbir dalga götüremez ki...
Duruluyorum, Duruluyor dalgalar, Birden güneþ açýyor Masmavi bir gök Martýlar. Ýlerde beyaz bulutlara dokunan daðlar Bir el mesafesi Baðýrsam duyulacak nerdeyse Rüzgar bekliyor yelkenim Yüreðim koca körük kesilmiþ Baðlasam koca gemiyi sürükleyip götürecek.
Çok parlak bir ýþýk doðuyor Tam karþýmda. Öyle parlak öyle parlak ki, Gözlerim kamaþýyor. Açtýðýmda gözlerimi odamýn ortasýnda Elimde resmin, Ýki büklüm resmine sarýlýp Aðlýyorum.
(Haziran 2011 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.