Sarý bir hüzündü Baþaklardaki. Salýnarak rüzgarlarla Birbir eðiliyorlardý Kendilerini yetiþtiren insanoðluna.
Kýzýl bir gurur, Baþaðýn son hali ekmek Çýktýðýnda binlerce daneden bir tek. Öyle þiþmiþti ki göðsü gururla, Görevini yapmýþ olmanýn verdiði o maðrur Dik duruþla, teslim oldu küçük çocuðun ellerine Sýcak bir gülümseme yayýldý insan yüreðine.
Siyah bir öfke, Gibi kapladý son saat Çýt yok dört yanýnda sessizliðin sesi Toprak sardý bir ana gibi insanoðlunu Kýyamete kadar hiç býrakmayacak.
(Haziran 2011 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.