Can Kırığı Mevsimler

Þimdi yoksun...

Sensiz güneþi tutulmuþ sabahlara uyanýyor gözlerim
Ve z/amansýz gidiþinin yasýný tutuyor ay
Gecelerimde...

Anýlarýn yüzü solgun
Kirpiðime astýðým gölgen bile aðlamaklý
Bir bakýþ boyu...

Yelkovan yokluðuna bilendikçe
Akrep zehrini kusuyor
Vakit can kýrýðý
Ziyankâr zamanýn elinde...

Þimdi yoksun...

Nasýl bir iklimdir bu
Sanki umudu soyunuyor temmuz
Güneþin parmaklarýnda

Hazan mevsiminin son bekçisi bir aðaç dalýnda kalmýþ
tek yaprak gibiyim
Tir tir titremekte...

Oysa ki gözlerinin baharýna mülteciydi gözlerim...
Þimdi aþkýna mülteci bu kimliði
acýmasýzca sorguluyor
yokluðunun mevsimi
Ýlk cemresini bile çok görüyor yüreðe...

Yoksunluðun can çekiþiyor
Her nefeste ten
mahþer yeri
Soluðumda kýyamet
U/mutsuzluðum güz yorgunu


Sen ki aðustos kadar sýcaktýn
tenimin ülkesinde
Düþ kadar uzak olsa da
Þubat soðuðu seviþmeler
Yarým yamalak öpüþlerde
Sensizlik kýþlara gebe

Düþündükçe yokluðuna d/üþüyorum

Gel!
Sýla olsun avuçlarýn
Uzat ellerini gurbetime
Ört üstünü sensizliðimin
Yitik kentlerimde son bulsun yalnýzlýklar...

Sor beni yokluðuna
Seni çok özlüyorum...

14.04.2011


Arzu Karadoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: