an'sızın

yine gece olur,

ve örter umutlarýmý zifiri karanlýk...

daha çok üþürüm...

yokluðuna muhalif susuþlar kaybolur...

renkler kaybolur...

maviliði gökyüzünün,

yeþili yapraðýn..

kaybolur..

bir bir..

ben kendimi,

gözlerim seni arar..

hüzün salkýmlý yalnýzlýðým,

uzatýr ellerini yýldýzlara..

dokunmaya çalýþýr ’ay’ýn yüzüne’

’ki benzetmiþtir ay’ý sana’...

ben yakamozu izlerim...

kýrýlgan dalgalarýn ürpertisiyle seviþini bir de...

kýskanýrým...

sen damlarsýn sonra sýzý’ntý yapan kalbime..

bir an gelir...

sýzýný hissederim...

an’sýzýn...



/þhn/
Sosyal Medyada Paylaşın: