BENİ ÖLDÜRENLER

Daðlar büyüklüðünde umutlarým,
Hayallerim, arzularým,
Arþý delip geçecek kadar cesur yüreðim,
Ne çok kelimem var; içimde biriktirdiðim.
Konuþurken yutkunuþlarýmý,
Görmediniz deðil mi?

Ýki küçük yuvarlakta biriktirdim,
Tuzlu sularýmý.
Yine de sevdim, bakarken.
Anlamadýnýz!..

Süzdüm, süzüldüm,
Demir perdeli kalpler arasýndan.
Vurdum, vuruldum,
Baðýrdým yýllarca,
Söylemedim ama.
Bilemediniz deðil mi?

Hep vardým,
Özgür kalplere uzanan yolda
Açýk mavi gökler boyadým,
Herkes keyfince uçsun diye
Kanatlarýmýz kýrýlmasýn istedim
Merhem oldum, öptüm, okþadým.

Tümceler nehrinde,
Akýntýnýn ritmine uyarak yol aldým.
Özlemlerimi duymadýnýz deðil mi?

Yollarý týkayýp, kumdan kalelerimi yýktýnýz.
Kör bakýp, saðýr dinlediniz.
Ruhumu dumana boðup, arþa hasret býraktýnýz.
Ölüyoruz iþte!.. beraberce
Bugün ben, yarýn siz.






21 Aðustos 07
Selçuk KILINÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: