Geçmiþe ait her þey silindi Yorgun bir yolcu gibiyim Dönünce yýkýlmýþ buldum; Büyük heveslerle yükselttiðim köþkümü Yere sermiþtiler, Altýnda oturduðumuz dut aðaçlarýný.
Hýzla baþkalaþtý her þey Ben, o ve bu yerler… Düþlere kapýlýp yitirdim kendimi Çekip atamadým, Beynimi kemiren düþünceyi
Niþanlýsý ölüverse!.. Bana kalýr mýydý o zaman Yine görür müydüm kara gözlerini, Yine izler miydik dumanlý daðlarý Hayal eder miydik Oralarda koþtuðumuzu Çocukluðumuzun olanca arzusuyla.
Anlamýyorum…
Sadece onu severken, Böyle derin, böyle taþkýn Onun dýþýnda her þeye körken Nasýl olurda bir baþkasý…
Selçuk KILINÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
selsoft Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.