Ve, Çocuktun sen, Güzel umutlar alýnýrdý sana, Severdin, Sevilirdin, Düþsen dizin kanadýðýnda, Merhem eller sarýp sarardý yaralarýný, Ne güzel gözlerin vardý, Aðaltmaya kýyamazdý annen.
Ve, Çocuktun sen, Her istediðin olurdu, Parka giderdin, Arkadaþlarýnla kavga ederdin, Hani yemeði beðenmeme lüksün vardý, Arkadaþlarýný toplar daðýtýrdýn, Kedileri taþlardýn, Þýmarýrdýn, Yer, gök, senindi çünkü, Caddeler, kentler, alýnýrdý sana. Ne güzel bakarlardý uyuyunca, Emir verirdin geceye, Sen uyumadan, Uyutmazdýn yýldýzlarý bile.
Ve, Çocuktun sen, Hemde en özgüründen, Büyümeye adým adým giderken, Çocukluðun bedel sayýldý, Acýlara geçilirken.
Ve, Büyüdün sen, Þimdi yalnýzlýklar ellerini tutup gezdiriyor seni, Annen ve baban gibi...! ! !
’yAsin YeþiLtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
Renksiz Yürekkep Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.