özledim seni çocukluğum

özledim seni çocukluðum
nerdesin arýyorum seni
sarhoþ, mayhoþ oldum hayatla tanýþtýkça
nerdesin özledim seni
tozlu okul yollarýnda yýrtýk çantamla iki ucu sivritilmiþ kýrýk kalemim için aðladýðým günleri
koyun sürülerinin önünde okuduðum robinsonu özledim
çýplak ayakla misket oynadýðým mazileri özledim
tekerleði iki sopayla yönlendirdiðim arabamý özledim
tasolarýmý beybleytimi çamurdan oyuncaklarýmý özledim
kuran kursunda imamdan sopa yediðim mýzýrýk yaramaz olduðum günleri özledim
damda yatarken kurduðum gelecek hayallerini özledim
beþ sene kaldýðým aný dolu yatýlýmý özledim
eski, saf, menfaatsiz dostluklarý özledim
dört gözle gelmesini beklediðim geçmiþ bayram heveslerini özledim
özledim be özledim
özlemekle yetindim
eskileri yaþayamayan þimdiki çocuklarý görünce üzüldüm
çocukluk arkadaþlarýmýn iyi yerlerde görünce sevindim


yunus tapancý(þair hukukçu)




Sosyal Medyada Paylaşın: