BENİM ADIM AYRILIK,BENİM ADIM HASRETLİK...!!!

Siz gurbete gideli,
Ne hasretlik bitti,
Ne de ayrýlýk...
Çocuktum,genç oldum,
Okudum öðretmen oldum..
Evlendim anne oldum,
Ne ayrýlýk bitti,
Ne de hasretlik..

Ne çocukluðumun þýmarýklýðýný,
Ne de gençliðimin heyecanlarýný,
Ne de anneliðimin sevincini,
hazzýný...!!!
Yaþayamadým,doya doya..
Ayrýlýðýn hüznü gölgeledi,
sevicimi,neþemi..

Yiirmibeþ yýl öðretmenlik yaptým,
emekli oldum...
çalýþtým çabaladým,
gençlik gitti elden,
saçlarým akla doldu,yaþlandým..
Nerdeyse kýrk seneyi devirdik,
Ne ayrýlýk bitti,ne de hasretlik..

Þu üç günlük dünyada,
Siz orda ,ben burda ...
Ayrýlýk bitirdi ,tüketti beni..
Ne yediðim içime sindi,
Ne de içtiðim..
Ne güldüðüm,ne de oynadýðým,
Ne sevincim,ne mutluluðum....
Tadýna varamadým,hayatýn..
Kalmadý hayatýn tadý tuzu..
Yýllar yýlý hasretle geçti ömrüm,
Ayrýlýk ve hasretlik ,
Yaþam biçimim oldu..
Ayrýlýk adým,
Hasretlik soyadým oldu..

Sizsiz hep bir yaným eksik kaldý..
Hayatýn içinde kaybolup gitsem de,
Günlük telaþlarla unuttum desem de,
Ayrýlýk hep içimde bir sýzý,
Hasretlik gölgeledi,
Sevincimi,neþemi..
Özledim annemin ,
Þefkatli ellerini...

Hala devam ediyor,
ayrýlýk ve hasretlik..
Hüzünle geçen bir ömür,
Yeter yeter,
Bitsin artýk
Bu hasretlik
Bu ayrýlýk,


Sosyal Medyada Paylaşın: