oysa bütün yunuslarýn
maviydi denizleri
çift yüzerler
ay ýþýðýndan hüzün,
yakamozlarlardan
sevda süzerler
kýyýlar boyunca aþýklar
el ele, kol kola gezerlerdi;
neden bu topluca ölümler
intiharcý balinalar neden þimdi?
batýk bir gemi sürüklenip
diplerinden denizin
nasýl vurursa fýrtýnayla karaya
istila ediyor düþlerimi
yürek sahilinde dalgalar
ayrýlýk bültenlerini sokuyor araya...
okyanuslarýn çatý katýnda
sabahýn ömrü yok onsuz
deniz mi çürüdü, yüreðim mi
oysa bu gün eylül’ün biri
düþlerimce akdeniz;
sularýn en ýlýk mevsimi...
düþtü iki damla gözyaþý
ardýndan bir sýcak akýntý
sürükleyecek seni
aklýmýn estiði her yere,
dünya barýþ günü’nde
sularýn teninde yüreðim
her yaným yara bere,
haydi gülüm, yarýþ benimle
hüznün en güzel deminde...
Þaban AKTAÞ
01.09.1998