Yolculuk...

Bir seyahat bu, gidiyorum tek baþýma,
Hatýrlamam nerede bindiðimi bu araca,
Ýtiraz etmem yazýlmýþ alnýma,
Rotasý bilinmeyen koordinatlarýna...

Bir yolculuk ki kaçarcasýna,
Kovalayanýný ararcasýna,
Aradýðýný sanki bulurcasýna,
Bir ömür mutlu yaþarcasýna...

Fezada mýyým, her yer karanlýk,
Boynumda yýldýzlardan parlak bir gerdanlýk,
Boþluktayým hissetmiyorum aðýrlýk,
Bir sessizlik ki sanýrým sonsuz saðýrlýk...

Sýnýrsýz bir okyanus, kýyýlar kayýp,
Bir umman dibi yok sadece karanlýk,
Ayrýlmýþým sanki tüm gemileri yakýp,
Bir denizciyim... dümensiz ve pusulasý kýrýk...

Kimim ben, kimin bu bakýþlar, alýk...
Þifreleri okuyamýyorum nedense hep bulanýk,
Bedenim benim deðil kiralýk,
Uçamam ki, tüm kanatlarý kýrýk...

Bir uçurtmayým, ne yaptýysa kalkamayan,
Rüzgarý alsa da döne döne yerlere çarpan,
Ýpin ucunu göremeyip umutsuzca göklere bakan,
Çýtalarý yosun tutmuþ bir þarlatan...

Býrakýn beni bu acý yolculukta,
Kimseler aramasýn, hiç göndermeyin boþuna,
Acýlarý taþýyacaðým bir baþýma,
Hedefe varacaðým, yazýlmýþ alnýma nasýl olsa...

20 Haziran 2011

sevgili dostum Ahmet Sürücü’den çaðrýþýmlarýmla...


Sosyal Medyada Paylaşın: