Kervan yolda, usul usul Yol almakta. Menzil Musul Çok uzakta...
Kervan baþý, Bir bedevi, bir eþek.. Kervan yükü, Atlas, kutnu, þal, ipek Geri kalan kýl çadýrla Hasýr, kilim, yün döþek... Muhafýzlar, Ýki tazý, beþ köpek.
Ýtler ürür Kervan yürür Böyle geçer bu alemde Bir ömür.
Serap görür tüm yolcular. Güneþ kýzgýn Kum kýzarmýþ Tenler yanmýþ Öte yanda kimse bilmez, Kerbela’yý alev sarmýþ, Ýçin için yanmakta... Tüm namertler bir olmuþlar Ehlibeyt’i kýrmakta..
.........................
Vaha ve su, nerde hani Ya Muhammed , ya Ali!.. Bekle... sabýr! Bu nasýl kin Bu ne kahýr?
Bu canlara kýyan Yezid Sürü sürü... azmýþ, Kudurmuþ it.
Nasýl olur bu ihanet, Deðil miydi bu canlar, Rabbimizden emanet?
Medet ya... Ali!.. Medet ya... Muhammed!...
Necati DÝKMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
nedi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.