DİCLE VE FIRAT

Benim daðlarýmdan doðar.
Gür ve berrak,
Yola koyulur
Salýna salýna, kývrýlarak.

Kimse bilmez,
Taþýdýðý sevda yükünü
Ve anlayamaz derinliðini.
Köpükleri tenin,
Renginde gözlerin,
Endamýn belirir,
Süzülüp akýþýnda Dicle’nin.

Nazlý nazlý devam yola,
Usul usul ulaþýr,
Kerbelâ’ya...
Fýrat bir koldan,
O bir koldan
Yaþam kaynaðýdýr,
Mezopotamya’ya.

Akarlar, durmadan,
Yýlmadan, usanmadan,
Buluþtuklarýnda,
Kanlar karýþtýðýnda birbirine
Umutlar yükselir Basra’dan.
Belki, yüzünü yumuþtur
Hazarbaba,
Baba Mansur
Doðduðu kaynaktan
Ama...
Aþaðýda içmek nasip olmamýþtýr
Hüseyin’e suyundan.
Bu yüzden, umutlar yükselse de
Hep yangýn vardýr, alev alev
Basra’da,
Ýnsanlýðýn zulmü sürer durur,
Vefasýz dünyada!

Necati Dikmen

Sosyal Medyada Paylaşın: